origineel: Het Dorp van Wim Zonneveld, tekst: Peter Provoost
| Wanneer ik loop over de dijkEn ik naar mijn dorpje kijk
Slaak ik direct een diepe zucht
Dan besef ik, mijn geluk, Gaat voorlopig toch niet stuk, Zolang ik blijf in dit gehucht.
Dit dorp, het zit me in mijn ziel, Het voelt veilig en stabiel, En om nu niet te overdrijven,
Wil ik nooit naar een grote stad, Ik ben het hier nog lang niet zat, Ik wil mijn hele leven blijven.
De dijk, huizen met rode daken De zee, de zon en meters strand, ‘k Woon hier al lang en weet niet beter Dan dat het torenlicht zal waken.
Er was een Joane van Jan Piet, En Keetje Mof vergeet ik niet, Daar kon je mooie stoffen kopen,
Er was Leen Straker en Jo Krien, Ik kan nog zo hun bakfiets zien, Dat is nu alles afgelopen.
Want kijk, nu is Westkapelle rijk Een nieuw museum, een nieuwe dijk We kunnen ons alles veroorloven
Maar of het beter is dan toen Toen er geleefd werd op rantsoen Is die grens dan zo verschoven?
De dijk, De huizen met hun rode daken De zee, de zon en meters strand, ‘k Woon hier al lang en weet niet beter Dan dat het torenlicht zal waken.
De dorpsjeugd doet nu toch wat raar Ze slaan van alles in elkaar Is dat de trend van deze tijden?
Ze steken duinen in de brand, Wat is hier toch aan de hand? Is dat nu echt niet te vermijden?
Want Westkapelle is zo mooi, Dus hou toch op met dat geklooi, En laten we het respecteren
Dan blijft ons dorp voor altijd Raken we het echt niet kwijt Westkapelle, laat je eren!
De dijk, en huizen met hun rode daken De zee, de zon en meters strand, ‘k Woon hier al lang en weet niet beter Dan dat het torenlicht zal waken.
|